Bij meerdere mensen ben ik na het intreden van het dementiële beeld contactpersoon geworden.
Bedenk u eens: uw broer heeft de diagnose ‘dementie’ gekregen. Hij is ongehuwd en heeft geen kinderen. U woont niet in de buurt en uw broer heeft altijd een actief leven in zijn huidige woonplaats gehad. Als de ziekte gediagnosticeerd wordt, is zijn netwerk nog actief en gaat alles nog prima. In deze fase kom ik graag al over de vloer. Zo kan ik vertrouwen winnen door kleine dingen te gaan regelen die bij uw broer, mijn cliënt, steeds minder vanzelfsprekend worden.
Zo help ik bij het organiseren van vervoer zodat hij een verjaardag kan bezoeoken. Of ik begeleid de cliënt wanneer er rouwkaart op de mat valt. Heeft u wel eens bedacht hoe moeilijk een tandartscontrole is wanneer u als familie aan de andere kant van het land woont?
Soms zijn er mensen in de vriendenkring die de cliënt niet meer begrijpen en zo geneigd zijn afstand te nemen. Dat is jammer, want we hebben elkaar zo nodig. Daarom geef ik graag uitleg over de veranderingen die optreden in het karakter van mijn cliënt, aan mensen binnen het netwerk. Dat maakt samen oud worden weer wat makkelijker.
Wanneer er meer zorg nodig is, organiseer ik dat. Ik weet de weg in de wereld van zorgverleners en financiële ondersteuning. Op afspraak, doorgaans eenmaal per kwartaal, koppel ik aan de familie terug wat er speelt en hoe het proces loopt.
Zo kom ik nu al 4 jaar bij een cliënt. Toen ik net kwam, speelde ze nog zelf bridge en regelde ik voor haar vervoer naar haar bridge-avonden. Later besprak ik met haar team dat ze om de week kwam en dan aan één speler werd gekoppeld. Zo bleef het voor iedereen een leuke samenkomst.
Mijn plezier haal ik uit het leren kennen van cliënten, wie ze zijn en wie ze worden. Daarbij wil ik een omgeving creëren waarin mensen zich happy en gerustgesteld voelen. Als ik naar huis ga, zegt mijn cliënt vaak: ‘Frederieke, wat heb je toch een lieve mensen om mij heen gezet. Ze doen zo veel voor me. Dat was mij zelf nooit gelukt.’